Архив рубрики «проповеди»
Пасха – Христос заклан за нас
(Конспект проповеди в Церкви ХВЕ г.Крупки «Благодать Иисуса».)
Христос воскрес! Воистину воскрес!
Ев. Матфея 27;28. Чтобы совершить пасху, Сыну Божьему пришлось умереть на кресте, претерпеть страдания и насмешки.
Зачем все это надо было? Прочитать остальную часть записи »
Аб веры
(Канспект пропаведзі ад 28.01.2011 у Царкве ХВЕ г.Крупкі “Мілата Ісуса”.)
Па прыкладзе апостала Юды вырашыў і я прысвяціць гэтую пропаведзь «веры, адзін раз перададзенай святым» (Юды 1:3).
Звернемся ж да ўрыўка са Святога Пісання, які адкрывае нам важныя моманты гэтага фундаментальнага паняцця ў жыцці хрысціяніна.
Калі ж увайшоў Ісус у Капернаум, падышоў да Яго сотнік і папрасіў у Яго: Госпадзе! слуга мой ляжыць дома ў паралічы і моцна пакутуе. Ісус кажа яму: Я прыйду і ацалю яго. А сотнік сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! я не варты, каб Ты ўвайшоў пад мой дах; але скажы толькі слова, і выздаравее слуга мой; бо і я чалавек падуладны; і маючы ў сябе ў падначаленні вояў, кажу аднаму: «ідзі», і прыходзіць; і слузе майму: «зрабі тое», і робіць. Пачуўшы гэта, Ісус здзівіўся і сказаў тым, што ішлі за Ім: праўду кажу вам: і ў Ізраілі не знайшоў Я такое веры. Кажу ж вам, што многія з усходу і з захаду прыйдуць і ўзлягуць з Абрагамам, Ісаакам і Якавам у Царстве Нябесным; а сыны царства будуць выкінуты ў цемру вонкавую, там будзе плач і скрыгат зубоў. І сказаў Ісус сотніку: ідзі, і, як ты вераваў, хай будзе табе. І выздаравеў слуга ягоны ў тую ж гадзіну (Мцв. 8:5-13).
Не ўпусці Ісуса
(Канспект пропаведзі ад 26.12.2010 у Царкве ХВЕ г.Крупкі “Мілата Ісуса”.)
Усе мы ў жыцці нешта ўпускалі: магчымасць, людзей, нейкую рэч. Ну каму з нас, скажыце, не прыходзілася сутыкацца з такой сітуацыяй: падыходзіш да прылаўка і бачыш як раз тую рэч, якую хацеў купіць. Стаіш, разважаеш: “Пайду, напэўна, яшчэ пахаджу, можа знайду гэтую рэч за меншую цану”. Ходзіш, блукаеш, нідзе больш яе не знаходзіш, пакуль нарэшце не прымаеш рашэння вярнуцца туды, дзе быў першы раз. Але там цябе чакае расчараванне.
– Выбачайце, але яе ўжо купілі, – кажа прадаўшчыца.
– А больш няма? – пытаешся ты.
– Не.
І вось ужо пачынаеш раздражняцца на самога сябе: “Ну чаму я яе тады не купіў?!”
Але, дарагія, мы можам у жыцці ўпускаць намнога больш важнае, чым тое, пра што гаварылася вышэй. Давайце звернемся да Слова Божага.
Ідучы ў Ерусалім, Ён праходзіў паміж Самарыяй і Галілеяю. І калі ўваходзіў Ён у адно селішча, сустрэлі Яго дзесяць чалавек пракажоных, якія спыніліся зводдаль, і моцным голасам казалі: Ісусе Настаўнік, памілуй нас. Убачыўшы іх, Ён сказаў ім: ідзеце, пакажэцеся святарам. І пакуль яны ішлі, ачысціліся. А адзін з іх, бачачы, што ацалёны, вярнуўся, моцным голасам услаўляючы Бога, і ўпаў ніцма да ног Ягоных, дзякуючы Яму; і гэты быў Самаранін. Тады Ісус сказаў: ці не дзесяць ачысціліся? дзе ж дзевяць? як яны не вярнуліся ўзнесці славу Богу, апрача гэтага іншапляменца? І сказаў яму: устань, ідзі; вера твая ўратавала цябе (Лк.17:11-19)
